ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΟΤΙ ΣΤΙΣ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1925, ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΤΟΥΣ ΤΟΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΩΝ ΓΟΧ. ΗΤΑΝ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΩΣ ΕΝΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΙ ΠΑΠΠΙΚΟΙ ΑΛΛΑΞΑΝ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΠΕΤΣΟΚΟΜΜΕΝΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ. ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΧΟΣ ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΙΟ, ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ. ΕΙΝΑΙ ΦΡΙΚΤΟ ΚΑΠΟΙΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΑ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΩ ΑΥΤΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟ ΠΑΠΠΙΚΟ. ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΘΙΞΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ, ΛΟΓΩ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΗΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΣΚΡΙΠ" ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ. ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΑΝΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ. ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΟ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟ ΜΟΥ, ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ, Ο ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΕ ΕΝΑΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ.
ΑΡΘΡΟ :
«Ο σύλλογος των Ορθοδόξων, ανεγνωρισμένον Σωματείον, συμφώνως πάντοτε προς το Παλαιόν εκκλησιαστικόν ημερολόγιον εις το οποίον εμμένει ακλόνητος, την εισαγωγήν του Γρηγοριανού ημερολογίου εις την Εκκλησίαν θεωρών εώρτασε σήμερον 14ην Σεπτεμβρίου, κατά το εν λόγω ημερολόγιον, την εορτήν της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Προς τούτο από της 9ης νυκτερινής της χθες πλέον των δισχιλίων μελών του συλλόγου συνηθροίσθησαν εν τω εξοχικώ ναώ του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου όπου ετελέσθη αγρυπνία. Εννοείται, ότι η συγκέντρωσις αυτή των πιστών δεν διέλαβε την προσοχήν των οργάνων της εξουσίας, άτινα από της 11ης νυκτερινής παρηκολούθησαν την ακολουθίαν χάριν της τάξεως, ως είπον.
Αλλά οιαδήποτε κι’ αν ήτο η εκεί αποστολή των, ολίγα λεπτά μετά την εκεί άφιξίν των εκόντα άκοντα ηναγκάσθησαν να προστεθώσι και ταύτα εις το πλήθος των πιστών, τους οποίους δεν εχώρει ήδη ουδέ ο εξωτερικός περίβολος του ναού, ένεκα λόγων ανωτέρων πάσης ανθρωπίνης διαταγής ή εξουσίας.
Η ώρα ήτο 11η και ημίσεια προ του μεσονυκτίου, ότε ακριβώς άνωθεν του ναού και με κατεύθυνσιν εξ Ανοτολών προς Δυσμάς ενεφανίσθη φωτεινός λευκός Σταυρός του οποίου η λάμψις περιοριζόμενη μόνον επί του Ναού και του εκκλησιαζόμενου πλήθους εξηφάνιζεν εντελώς την λάμψιν των αστέρων, κατηύγαζε δε τον Ναόν και τον περίβολον, ως να κατηυθύνετο επ’αυτών ηλεκτρικός προβολεύς.
Η οριζοντία γραμμή του ουρανίου τούτου Σταυρού έκλινεν προς τα δεξιά, προς το κάτω δέ μέρος της καθέτου γραμμής του εσχηματίζετο μικρότερος Σταυρός διά της παρεμβολής ετέρας μικροτέρας οριζοντίας γραμμής. Το ουράνιον τούτο σημείον ήτο ορατόν συνεχώς επί ημίσειαν ώραν και κατόπιν ήρξατο σβενυμμένον ολίγον κατ’ ολίγον.
Το τι επηκολούθησε μετά την εμφάνισην του ουρανίου τούτου σημείου αδύνατον να περιλάβη ανθρώπινη αφήγησις. Πάντες οι εκκλησιαζόμενοι γονυπετείς και κλαίοντες εκ της συγκινήσεως ήρχισαν ψάλλοντες και δοξολογούντες τον Κύριον εν ενί στόματι και μία καρδία. Τα όργανα της εξουσίας παραιτούνται της αποστολής των και ανευρίσκουσι εις τα βάθη της καρδίας των της πίστην των παιδικών των χρόνων. Όλος ο χώρος εκείνος μεταβάλλεται εις μίαν γωνίαν άλλου τινός κόσμου υπέργειου. Όλοι κατέχονται υπό ανεκφράστου ιεράς συγκινήσεως όλοι κλαίουσιν. Η αγρυπνία συνεχισθείσα ετελείωσε περί την 4ην πρωινήν, οπότε ολόκληρος εκείνος ο ανθρώπινος χείμαρρος ήρχισε κατεχρόμενος προς την πόλιν διηγούμενος ανά πάν βήμα το νυχτερινόν θαύμα, εκ της συγκινήσεως του οποίου συνείχοντο πάντες.
Ίσως θα υπάρξωσι άπιστοι, οίτινες θα αμφισβητήσωσι το γεγονός, ίσως θα υπάρξωσι δοκησίσοφοι, οίτινες θα ζητήσωσι να ερμηνεύσουσι το φαινόμενον δια της αυθυποβολής ή δ’ οιαδήποτε άλλης βεβιασμένης αιτιολογίας, πάντως, όμως, και των μέν και των δε τα επιχειρήματα ως σαθρά, ανατρέπονται, αν ληφθή υπ’όψιν, ότι δεν πρόκειται περί στιγμιαίου φαινομένου διαλάμψαντος δίκην διάττοντος, αλλά περί φαινομένου ορατού επί ημισειαν και πλέον ώραν, το οποίον έβλεπον και εθαύμαζον συνεχώς δισχίλιοι και πλέον άνρθωποι.
Ευτυχώς δε, ότι μεταξύ των ιδόντων και θαυμασάντων τον ουράνιον τούτον φωτεινόν Σταυρόν συμπεριλαμβάνονται και όργανα εξουσίας και κατά συνέπειαν και η Εκκλησία και το επίσημον κράτος έχουσι καθήκον να εξετάσωσι, να εξακριβώσωσι και να επισημοποιήσωσι το γεγονός.
Εκτός όμως τούτου, νομίζομεν, ότι η εμφάνισις του ουρανίου Σταυρού, καθ’ην ημέραν εορτάζεται κατά το παλαιόν ημερολόγιον η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, αποτελεί μίαν επί πλέον θεόθεν βεβαίωσιν περί της ορθότητας των επί του προκειμένου πεποιθήσεων των ακολουθόντων το ημερολόγιο τούτο, παρέχει δε και εις τους διευθύνοντας σήμερον τα της Εκκλησίας, χείρα βοηθείας ουρανόθεν προς αναθεώρησιν της αντικανονικής αποφάσεως των περί της εισαγωγής εις την Εκκλησίαν μας μονομερώς του Γρηγοριανού ημερολογίου δι’ αποσχίσεως εκ του μεγάλου σώματος της Ορθοδοξίας».
